Γιατί υπάρχουν τόσες λίγες γυναίκες σεφ στα εστιατόρια;

lifo.gr*

Αυτό είναι το ερώτημα που καλείται να απαντήσει το ντοκιμαντέρ «A Fine Line», της Ελληνοαμερικανίδας Joanna James, που θα προβληθεί στο 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 

“Είναι ευκολότερο για μια γυναίκα να γίνει CEO σε μια εταιρεία, παρά επικεφαλής σεφ σ’ ένα εστιατόριο”. Αυτή είναι η φράση με την οποία ξεκινά το ντοκιμαντέρ “A Fine Line” της Ελληνοαμερικανίδας Joanna James, το οποίο πρόκειται να προβληθεί στο 20ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλόνικης.

Το φιλμ ουσιαστικά επιδιώκει, μέσα απ την ιστορία της μητέρας της Joanna James η οποία από το 1991 και παρά τις δυσκολίες διευθύνει ένα εστιατόριο στις ΗΠΑ, να δείξει το πόσο δύσκολο είναι σήμερα για μια γυναίκα να κάνει καριέρα ως σεφ.

Η Joanna θυμάται τότε που ήταν μικρότερη και βοηθούσε τη μητέρα της στο εστιατόριο. Δεν πίστευε ποτέ ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα καταλάβαινε το πόσο σπάνιο είναι μια γυναίκα να έχει εστιατόριο στις ΗΠΑ.

Παίρνοντας λοιπόν αφορμή από την περίπτωση της μητέρας της, επιχειρεί να παρουσιάσει τις ιστορίες έντεκα γυναικών σεφ απ όλο τον κόσμο, που προσπάθησαν και τελικά κατάφεραν να αναδειχθούν. Μεταξύ εκείνων, και η Ελληνίδα, Μαρία Λόη, η οποία τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στην Αμερική και διευθύνει εστιατόρια.  «Έπαθα σοκ όταν κατάλαβα πως μόλις το 7% των σεφ στις ΗΠΑ είναι γένους θηλυκού» παραδέχεται η Joanna James.   Και όσον αφορά τα αστέρια Μισελέν; Μόνο 5 γυναίκες παγκοσμίως έχουν το συγκεκριμένο τίτλο, ενώ καμία, στις ΗΠΑ. Μία μάλιστα εξ αυτών μιλά στο ντοκιμανέρ. «Οι γονείς μου νόμιζαν πως θα άλλαζα γρήγορα σε κάποιο άλλο επάγγελμα» λέει η Elena Arzak, η οποία βρίσκεται ήδη στα 3 αστέρια Μισελέν.

Είναι πολλά εκείνα, σύμφωνα με τη Joanna James, που αποτρέπουν μια γυναίκα να κάνει καριέρα στο χώρο.   Περισσότερες από το 50% των αποφοίτων μαγειρικών σχολών στις ΗΠΑ είναι γυναίκες, ωστόσο το ποσοστό αυτών που τελικά καταφέρνουν να διευθύνουν ένα εστιατόριο είναι πολύ μικρότερο, λέει στο ντοκιμαντέρ, η πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης James Beard Foundation, η οποία ασχολείται με ζητήματα αμερικάνικης γαστρονομίας, Susan Urgano.

«Οι ΗΠΑ είναι το μοναδικό ανεπτυγμένο κράτος στον κόσμο που δε δίνει άδεια μετ΄απολαβών σε μια γυναίκα για να μεγαλώσει τα παιδιά της» παραδέχεται. «Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει μια ισορροπία μεταξύ οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής για μια γυναίκα».

Όλα αυτά όμως έρχοντα σε αντίθεση, όπως συνεχίζει η κ. James, με τη φιγούρα της παραδοσιακής γυναίκας η οποία βρίσκεται στην κουζίνα και μαγειρεύει για την οικογένεια της. «Αυτό μπορείς να το καταλάβεις όταν ακούς τον τρόπο με τον οποίον έχουν επηρεαστεί για να ακολουθήσουν το συγκεκριμένο επάγγελμα, γνωστοί άνδρες σεφ από τη μητέρα τους ή τη γιαγιά τους».   Μπορεί πράγματι να υπάρχουν μικρά εστιατόρια στην Ευρώπη, όπου και η γυναίκα είναι εκείνη που έχει τον απόλυτο έλεγχο της κουζίνας, σε αντίθεση με τον άνδρα της που τις περισσότερες περιπτώσεις αναλαμβάνει το ρόλο του μετρ.  «Στα μεγάλα, όμως, εστιατόρια των ΗΠΑ, αυτό δε συμβαίνει» λέει η Joanna James.