Το κάθε κτίριο έχει την δικιά του ιστορία μέσα βαθιά στο χρόνο. Σπίτια που θυμίζουν κάτι από την παλιά Θεσσαλονίκη και κάποτε κατοικούσαν μέσα σε αυτά οικογένειες και φοιτητές… Σήμερα, μπορούν να τα «μοιραστούν» όλοι για να απολαύσουν το καφέ τους!
Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν ακόμα πολλά «σημάδια» του χρόνου που δείχνουν τις φάσεις που πέρασε η πόλη. Μνημεία, αγάλματα, τείχη αλλά και σπίτια που «λάμπουν» με την αρχιτεκτονική τους ανάμεσα σε πολυκατοικίες.
Αρκετοί είναι οι επιχειρηματίες, που αποφάσισαν να «ζωντανέψουν» τα εμβληματικά κτίρια και από κατοικίες να τα μετατρέψουν σε χώρους εστίασης. Με σεβασμό στην ιστορία του κτιρίου, διαμορφώνουν τους χώρους, έτσι ώστε να αποτελούν μια διαφορετική «πρόταση» και όχι απλά ακόμα ένα μαγαζί στη σειρά… Αν αναρωτιέστε, σίγουρα για έναν επιχειρηματία, είναι αρκετά πιο δαπανηρό να μετατρέψει ένα σπίτι σε μαγαζί, από το να νοικιάσει έναν έτοιμο χώρο. Ωστόσο, το αποτέλεσμα, τους δικαιώνει…
«Το Διατηρητέο» – Το μαγαζί που θα αλλάζει συνέχεια
Στο μέγαρο Ηλία Ηλιάδη, στην Ικτίνου 14, στον πρώτο όροφο, στεγάζεται ένα ιδιαίτερο μαγαζί, το «Διατηρητέο». Το όνομα του σου δίνει αμέσως να καταλάβεις ότι πρόκειται για ένα παλιό κτίριο και διατηρητέο που η χρονολογία κατασκευής του είναι το 1938…
Το «Διατηρητέο» ήταν το φοιτητικό σπίτι του Λευτέρη Γεωργιάδη, ενός από τους μετόχους και ιδρυτές του μαγαζιού, που κατοικούσε σε αυτό το 1985 μέχρι το 1990. Το αγάπησε, του άρεσε και σκέφτηκε μαζί με τρεις φίλους του να το κάνουν ένα μπαρ σε όροφο…
Το 2000 το «Διατηρητέο » σχεδόν ενώθηκε με το ισόγειο, που ονομάστηκε «Το Μικρό». Έτσι, ουσιαστικά για 10 χρόνια το «Διατηρητέο» ήταν πάνω-κάτω. Από τον Δεκέμβριο του 2016, που έγινε μέτοχος, ο Γιάννης Μπέγκας, ξεκίνησε μια καινούρια εποχή για το μαγαζί. Ο κύριος Μπέγκας, ήταν μπάρμα το 1993-1995 μπάρμαν στο «Διατηρητέο». Στο πέρασμα του χρόνου έχει δημιουργήσει αρκετούς χώρους στην πόλη, ενώ τώρα επέστρεψε στο «Διατηρητέο» και του δίνει μια άλλη «νότα».
«Το «Διατηρητέο», ήταν χειμωνιάτικο και δούλευε για 6 μήνες και η βάση ήταν το «Μικρό». Μετά το «Διατηρητέο» πέρασε μια παρακμή, ωστόσο δεν έκλεισε ποτέ, το λέω αυτό γιατί κάποιοι έχουν στο νου τους ότι είχε κλείσει την τελευταία διετία. Εγώ το ανέλαβα στις 1 Δεκεμβρίου του 2016 και είμαστε μαζί με τα παιδιά που το έχουν από το 90» μας λέει ο Γιάννης Μπέγκας.
Η πρωτοτυπία του μαγαζιού
Από το Δεκέμβριο του 2016, στο όνομα του μαγαζιού προστέθηκε το «Μagic Coffee House» -και όχ τυχαία- καθώς ο Γιάννης Μπέγκας, είχε την ιδέα το «Διατηρητέο» να αλλάζει «εαυτό» και να αποκτάει συνεχώς νέα διακόσμηση. Τα Χριστούγεννα σχολιάστηκε ιδιαίτερα η μετατροπή του σε σπίτι του Αϊ Βασίλη, ενώ μετά τις 10 Ιανουαρίου μετατράπηκε σε τσίρκο.
«Θα κάνουμε θεματικές αλλαγές στην διακόσμηση. Περίπου ανά εποχή θα αλλάζουμε την διακόσμηση. Αλλάζουμε τα πάντα, χρώματα, διακόσμηση, καθρέφτες… ακόμα και καθίσματα. Όλα τα πράγματα είναι χειροποίητα, τίποτα δεν είναι έτοιμο. Σε αυτή την προσπάθεια με στηρίζουν και τρεις σκηνογράφοι, που είναι φοιτητές στο ΑΠΘ. Υπάρχει ακόμα και ενδυματολόγος που επιμελείται κάθε φορά την ενδυμασία του προσωπικού.
Είναι δαπανηρό αλλά πλέον υπάρχουν 3.000 μαγαζιά, για αυτό πρέπει να προσφέρεις κάτι διαφορετικό στον κόσμο» αναφέρει ο Γιάννης Μπέκας στο Seleo.
Ο κόσμος αποδέχεται με μεγάλο ενθουσιασμό ότι πίνει τον καφέ του σε ένα σπίτι. «Του δίνει μια αίσθηση ζεστασιάς. Κάθε δωμάτιο έχει διαφορετική διακόσμηση, υπάρχουν κάποιες γωνίες που κρύβεσαι από τους άλλους… Δεν απλά μια παραλληλόγραμμη σάλα που έχει τραπεζοκαθίσματα» σημειώνει ο Γιάννης Μπέγκας .
«Ενοχές» – Το μαγαζί που αναζητάει έπιπλα ακόμα και στα σκουπίδια
Στην πλατεία Ναυρίνου βρίσκεται ένα μαγαζί που παλεύει με τις «Ενοχές» των ανθρώπων. «Όταν κάποιος ακούει τον τίτλο «ενοχές», τρομάζει. Η ενοχή όμως, είναι μια πράξη ευθύνης. Όταν κάποιος αποδέχεται την πράξη του ενοχικά, δεν σημαίνει πως πρέπει και να βασανιστεί. Είναι μια διαδικασία κάθαρσης η ενοχή. Η ενοχή είναι απελευθέρωση. Εμείς κάνουμε λογοπαίγνιο, λέγοντας πιείτε και φάτε χωρίς ενοχές» σχολιάζει στο Seleo όσο αφορά το όνομα του μαγαζιού, ο ιδιοκτήτης, Στέφανος Ασλανίδης.
Ο χώρος που στεγάζονται οι «Ενοχές» πρόκειται για ένα σπίτι διατηρητέο του 1932. Μέχρι και το 2014, το σπίτι κατοικούταν. «Μετατράπηκε σε μαγαζί όταν το πήραμε εμείς. Θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Θέλαμε να μετατρέψουμε ένα σπίτι σε μαγαζί, αλλά να έχει σπιτική ατμόσφαιρα. Το επισκέφτηκαν παιδιά που γεννήθηκαν σε αυτό το σπίτι και με πολύ χαρά έβλεπαν τα δωμάτια τους. Έξυσε μνήμες στο μυαλό τους…»
Αν επισκεφτείς τις «Ενοχές», σίγουρα δεν θα ξέρεις που να κοιτάξεις και που να κάτσεις. Τα πολλά μικρά και μεγάλα παλιά έπιπλα υπάρχουν στο χώρο και σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον.Το μαγαζί έχει άποψη και είναι ισχυρή και καυστική προς τον εκσυγχρονισμό των επίπλων.
Όλα τα έπιπλα είναι διαφορετικά
«Είναι στημένο με υλικά παλιά που άλλοι μπορεί να τα πετάνε, γιατί μπήκαν σε μια εκσυγχρονιστική διάθεση. Δυστυχώς, πολλοί δεν αναγνωρίζουν την ποιότητα των επίπλων αυτών. Δεν είναι για πέταμα, έχουν και αυτά μια άλλη διάσταση. Αυτή την διάσταση δώσαμε εμείς στο στήσιμο του μαγαζιού».
«Κάθε δωμάτιο έχει διαφορετική διακόσμηση. Κάθε τραπέζι, διαφορετικές καρέκλες. Ακόμα και διαφορετικά φλιτζάνια. Μπορεί να πάρουν δυο άτομα καπουτσίνο, αλλά να είναι διαφορετικό. Θέλουμε να αναδείξουμε την ανθρώπινη αξία και προσωπικότητα, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, άρα θα έχει την μοναδική του καρέκλα και το μοναδικό φλιτζάνι».
«Κυνηγούσαμε το φορτηγό του δήμου Θεσσαλονίκης για να πάρουμε ένα αντικείμενο που πήγαινε για πέταμα»
«Το μυαλό και η αίσθηση του χώρου είναι η γυναίκα μου, η Αναστασία» μας λέει ο ιδιοκτήτης Στέφανος Ασλανίδης. «Θέλω να αποδώσω μια τιμή. Γιατί το μαγαζί αυτό φτιάχτηκε από την γυναίκα μου. Είναι δική της έμπνευση. Είναι όλα χειροποίητα μέσα και τα επιμελήθηκε η ίδια. Φαίνεται ότι έχει μπει γυναικείο χέρι…» λέει χαμογελώντας ο κύριος Στεφανίδης και συνεχίζει:
«Καθημερινά αναζητάμε αντικείμενα. Μια από τις πολλές πηγές είναι και τα σκουπίδια που πετάνε στο δρόμο. Πολλές φορές έχουμε βρει πολύ ωραίους καναπέδες και έπιπλα, που τα πετάνε για να πάνε να πάρουν κακά έπιπλα από μια μεγάλη ξένη αλυσίδα.
Έχουμε ανέβει μέχρι και σε φορτηγό του δήμου για να πάρουμε από τα σκουπίδια έπιπλα. Κυνηγούσαμε το φορτηγό, για να πάρουμε ένα αντικείμενο που μας άρεσε και το πήγαιναν για πέταμα. Μας πέρασε για τρελούς ο οδηγός. Καθημερινά ψάχνουμε, είμαστε σε διαρκή αναζήτηση. Είναι μια κατάσταση που είναι ζωντανή, δεν το φτιάξαμε και μετά πέθανε».
